Podstawową zasadą ochrony pancerza jest pochłanianie energii pocisku, spowolnienie go i uczynienie go nieszkodliwym. Większość konwencjonalnych materiałów konstrukcyjnych, takich jak metale, pochłania energię poprzez odkształcenia strukturalne, podczas gdy materiały ceramiczne pochłaniają energię w procesie mikrofragmentacji.

Proces pochłaniania energii przez ceramikę kuloodporną można podzielić na 3 etapy.

(1) Początkowa faza uderzenia: uderzenie pocisku w powierzchnię ceramiczną, tak że głowica stępi się, w powierzchni ceramicznej zostanie zmiażdżona, tworząc drobną i twardą fragmentację w procesie pochłaniania energii.

(2) Etap erozji: tępy pocisk nadal eroduje obszar fragmentacji, tworząc ciągłą warstwę fragmentów ceramicznych.

(3) Faza deformacji, pękania i pękania: ostatecznie w ceramice powstają naprężenia rozciągające, powodujące jej pęknięcie, a następnie odkształcenie płytki nośnej, przy czym cała pozostała energia jest pochłaniana przez odkształcenie materiału płytki nośnej. Podczas uderzenia pocisku w ceramikę, zarówno pocisk, jak i ceramika ulegają uszkodzeniu.

Jakie są wymagania dotyczące wydajności materiału dla ceramiki kuloodpornej?

Ze względu na kruchą naturę samej ceramiki, po uderzeniu pociskiem raczej pęka niż odkształca się. Pod obciążeniem rozciągającym pęknięcie występuje najpierw w niejednorodnych miejscach, takich jak pory i granice ziaren. Dlatego, aby zminimalizować mikroskopijne koncentracje naprężeń, ceramika pancerna powinna być wysokiej jakości, o małej porowatości i drobnoziarnistej strukturze.