Զրահապատ պաշտպանության հիմնական սկզբունքն է սպառել հրթիռային էներգիան, դանդաղեցնել այն և անվնաս դարձնել: Սովորական ինժեներական նյութերի մեծ մասը, ինչպիսիք են մետաղները, էներգիա են կլանում կառուցվածքային դեֆորմացիայի միջոցով, մինչդեռ կերամիկական նյութերը էներգիա են կլանում միկրո մասնատման գործընթացի միջոցով:

Գնդակայուն կերամիկայի էներգիայի կլանման գործընթացը կարելի է բաժանել 3 փուլի.

(1) Նախնական հարվածի փուլ. արկի հարվածը կերամիկական մակերևույթի վրա, այնպես, որ մարտագլխիկը բութ է, կերամիկական մակերևույթի մեջ փշրված՝ էներգիայի կլանման գործընթացում նուրբ և կոշտ մասնատման ձևավորման համար:

(2) Էրոզիայի փուլ. բթացած արկը շարունակում է քայքայել բեկորային հատվածը` ձևավորելով կերամիկական բեկորների շարունակական շերտ:

(3) Դեֆորմացիայի, ճեղքման և կոտրվածքի փուլ. վերջապես, կերամիկականում առաջանում են առաձգական լարումներ, որոնք հանգեցնում են այն փշրվելու, որին հաջորդում է հետևի ափսեի դեֆորմացիան, իսկ մնացած էներգիան կլանված է թիկունքային ափսեի նյութի դեֆորմացիայից: Արկի կերամիկայի վրա ազդելու ժամանակ վնասվում է և՛ արկը, և՛ կերամիկան։

Որո՞նք են նյութի կատարողականի պահանջները փամփուշտ կերամիկայի համար:

Ինքը՝ կերամիկայի փխրուն բնույթի պատճառով, այն ավելի շուտ կոտրվում է, քան դեֆորմացվում, երբ արկով հարվածվում է: Առաձգական ծանրաբեռնվածության դեպքում կոտրվածքն առաջանում է առաջին հերթին ոչ միատարր վայրերում, ինչպիսիք են ծակոտիները և հատիկների սահմանները: Հետևաբար, մանրադիտակային սթրեսի կոնցենտրացիաները նվազագույնի հասցնելու համար զրահակերամիկան պետք է լինի բարձր որակի, ցածր ծակոտկենությամբ և նուրբ հատիկավոր կառուցվածքով: